न रवीन्द्रले महाकाली बेचे; न कर्णाली र कोशी ! न रवीन्द्रले भएका उद्योग कलकारख़ाना डुबाए, न गरे कुनै झूठको खेती ! न रवीन्द्रले बन्दूक़ बोक्न सिकाए न खाए लड़ाकूको पैसा न रवीन्द्रले लाउड़ा र मेलम्चि पिए न मारे मदन र राजा ; न रवीन्द्रले शिक्षकको घाँटी रेटे न पारे पत्रकारलाई टुक्रा न रवीन्द्रले पानीजहाज़ र चुच्चे रेलका हावा फलाके न गरे स्विज़रल्यान्डका कुरा ! देश भोगेको,विदेश देखेको राम्ररी पढ़ेको,ईमानले अघि बढेको पेशामा हुन्जेल राजनीतिलाई घच्घच्याएको निवृत्त जीवनमा फोहोर सफ़ा गर्न आएको एक बौद्धिक देशभक्त र स्वाभिमानीलाई तिमी डलरे,परिचालित वा दलाल देख्छौ भने सबै भन्दा अज्ञानी र पशु त तिमी रहेछौं भाई फोहोर खोरको सूँगुर त तिमी रहेछौ दाई नालीमा मोटाएको किरा त तिमी रहेछौ मामा देश चूसेर ढाडिएको जुका त तिमी रहेछौ काका ! नारिसाऊ है, मैले त तिमीलाई यस्तै देखें ; नत्र मान्छे हौ,घाँस खान्नौ अलिकति गिदी छ र सोच्न सक्छौ भने केहि समय त पर्ख जितेछन भने काम हेर राम्रो भए वाह भन नराम्रो भए गाली गर ; चुनाव अर्को पनि आउँछ जिताउ वा हराऊ ! अहिल्यै किन अत्तालियौ ?! तिम्रो नर्क सफा गर्ने कोहि राजनीतिमा आए भनेर सूँगूरले आची खान पाउन्न कि भनेर कि तिमीले अहिले नै छोड्यौ र अलिअलि कट्टूमा !? -हेमन्त गिरी,परदेशबाट
